Identiteitstrauma
Een kind heeft vanaf de leeftijd van 2 jaar een eigen ‘identiteit’ en ‘wil’ opgebouwd. Voor die leeftijd kan een kind zichzelf nog steeds niet los van zijn moeder zien. Dit heeft als gevolg dat wanneer de moeder bvb sexueel misbruikt werd tijdens de zwangerschap, het kind dat later als eigen trauma zal ervaren en zal moeten verwerken.
Als de moeder echter emotioneel niet beschikbaar is voor haar kind, dan zal het kind zijn eigen identiteit opgeven om zich volledig te kunnen afstellen op zijn emotioneel afwezige moeder. Dit noemen we een identiteitstrauma. Dat is dikwijls het gevolg van een verstrikking met trauma’s die van generatie op generatie doorgegeven worden langs moeders kant (Heel vaak symbiose- of hechtingstrauma’s). Met een IoPT sessie kunnen we dit identiteitstrauma helen. Vrijwel alle psychiatrishe ziektebeelden zijn een gevolg van een dergelijk identiteitstrauma.
Trauma van de liefde
Chronologisch gezien komt dit trauma later. Een kind met een identiteitstrauma zal ook niet voldoende aandacht en knuffels krijgen van zijn moeder, wat resulteert in een trauma van de liefde. Het kind zal trachten de liefde die het nodig heeft in dat geval van andere personen proberen te bekomen binnen de familie, zoals bijvoorbeeld van de vader. Het trauma van de liefde kan ook zonder identiteitstrauma voorkomen.
Trauma van de sexualiteit
Nog later komt het trauma van de sexualiteit. Aangezien we in een maatschappij leven waar sexualiteit een collectief maatschappelijk trauma is, is dit een veel voorkomend trauma. Maar aan de basis van een sexualiteitstrauma ligt dikwijls ook sexueel misbruik of incest.
Trauma van het eigen daderschap
Indien er aan voorgaande trauma’s systematisch gewerkt werd dan noemen we dat ‘uit je traumabiografie’ stappen. Wordt er niet aan eigen trauma’s gewerkt dan zal dat resulteren in een daderschapstrauma waarvan men zich doorgaans niet eens bewust zal zijn, dat van generatie op generatie verder gaat.
Reacties